Tirad: AYRILIK OLMASIN
Yazan: Cumhur Ay
Erkek:
(Ayağa kalkar. Seyirciye doğru yürür. Işık kararır. Lokal ışık erkeği
aydınlatır.) Bir odadaydım ben, küçük ve sevimli. Duvarları kum beji,
doğramaları kahve. Mutluluklar çerçevelenmişti duvarda. Bir kız gülümsüyordu
yanı başımda. Dalga dalga saçları, parmaklarımın ucundaydı. Gözlerindeki ışık,
düşlerimi, umutlarımı aydınlatıyordu. Bir odadaydım ben, her köşede bir hatıra,
her hatırada buruk bir tat. Halının ucunda kör bir hıçkırık düğüm olmuş
gözyaşlarıma. Saatin arkasına saklanmış bir kahkaha, hınzır mı hınzır.
Kavgaları umutlar süpürmüş, mutluluklar darmadağın ortalıkta. Bir odadaydım
ben… sıcak ve sakin. Akşam çayı sobanın üstünde, bir bebek ayaklarımda.
Ninniler asılı perdeye, gaz sancıları uykusuz gecelere gebe. Pervazlara takıldı
ilk adımlarım, dizlerim yara bere. Bir odadaydım ben, uyuyordum. Duvarlar geldi
üstüme, kalbim nefes nefese. Korktum. Karanlık dolandı sonra ayaklarıma,
kapattı gözlerimi. Bir ışık aradım, bir çift gözü güneş sandım.
Kadın:
(Erkeğin yanına yürür.) O odadaydım bende. Gözlerim kapalı, seni aradı ellerim.
O kahkahaları ben de duydum. Çınladı kulaklarımda. Ama telaşlarım… Telaşlarım
karanlığa itti beni. O odadaydım bende, ben boyadım duvarlarını. Fırçayı
düşlerimde ıslattım. İlmik ilmik dokudum yalnızlığımı odanın ortasına.
Görmedin, basıp geçtin. Omuzlarımda koca bir evin yükü, tutamadım ellerini. O
odadaydım bende. O saçları ben taradım, gözyaşlarımla. Ben süpürdüm acıları,
dertleri sabırla. Bir tutam sevgiyle yürüttüm, uykusuz geceleri yorgun
sabahlara. O odadaydım bende, uyuyordum. Ayrılıklara açıldı göz kapaklarım.
Korktum.
Erkek:
Yalnızdım, kuytuların alaca karanlıklarında. Gölgeler yansıdı aynadaki aksime,
korktum. Sesini aradım el yordamıyla. Tenini… Nefesini... Orta yaşın bekleme
salonunda, beyaza boyarken saçlarımı, hıçkırıklara boğuldum. Saatler vardı.
Saatler vardı dört bir yanımda. Geç kaldım. Seni aradım… Seni aradım bir
teknenin dümeninde. Seni sordum istiridye kabuklarına. Yalnızdım. Bir fener
gördüm yakamozda, telaşlandım. Sonra deli bir poyraz uçurdu umutlarımı, üşüdüm.
Kadın:
Telaşlıydım. Koşar adım yürüdüm, yaprakların üstünden. Bir güz yağmuru kollarımdaydı,
yorgundu. Bir su birikintisinde bıraktım hayallerimi, geç kaldım. Aceleci bir
vapur ayrıldı limandan. Yetişemedim. Adımlarıma özlemlerimi geçirdim, kurşuni
sokakların köşesinde. Koşturdum. Sonra bir martıyı sevdim, eski bir yalının
balkonunda. Tüyleri ışıl ışıldı. Ve sıcaktı kanatları, ıslaktı. Kaydı
ellerimden karanlıklara, tutamadım. Oysa ne çok beklemiştim, ne çok sevmiştim
onu. Bir lodosta uçurdum hayallerimi bulutlara. Ve tuzlandı dudaklarım. Ve
ıslandı yanaklarım, üşüdüm.
Erkek:
(Birbirlerine dönerler.) Hadi, yeniden kuralım köşkümüzü. Çiçeklerle
süsleyelim, odamızın her köşesini. Var mısın? Var mısın, ısıtmaya gecelerin
ayazını, yudum yudum sevgiyle. Hadi. Hadi, açalım penceremizi aydınlık
sabahlara. Var mısın?
Kadın:
Varım. Varım, yeniden çizmeye umutlarımızı duvarlara. Varım, gökyüzünü yeniden
boyamaya, düşlerimizi perdelerin yerine asmaya. Varım. Varım. Varım.
(Sarılırlar.)
PERDE
İzmir - 2013
İzin ve Bilgi için
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder